The Savannah Way

Wat een avontuur! Tijden zonder bereik vandaar dat we al iets verder zijn:).

Op 18 oktober zijn we vanuit Mareeba richting de Savannah Way gereden. Je kunt op meerdere plekken aanhaken en onze eerste stop was bij de Innot hotsprings, we zijn ook weer door gereden want het stelde weinig voor en we konden niet wachten om die ruige weg op te gaan:). We zijn via allemaal kleine dorpjes gereden en vrij snel afgeweken van de Savannah Way (alternatieve route) richting Cobbold George. Je kunt namelijk wat lussen maken richting mooie plekken. Hier troffen we een heerlijke infinity pool aan en een gezellige camping. Omdat we laat waren hebben we besloten de dag erna een dagje te genieten van de pool. Je kon ook de kliffen (Gorge) in met een tour, maar we hadden gehoord dat het niet zo fantastisch was. Dus dat hebben we overgeslagen.

Op 20 oktober zijn we doorgereden naar de Leichhardt falls. We troffen daar geen falls aan, omdat het 8 maanden niet geregend heeft, maar wel een super gave plek om te kamperen. Helemaal alleen, boven op een klif kijkend in de Leichhardt rivier waar zoetwater krokodillen zitten. Helaas hebben we ze niet gezien. We denken ze wel gehoord te hebben 's nachts door grote plonsen. Zo stil en donker 's avonds, een sterrehemel van jewelste, vuurtje en biertje erbij...Helemaal wat we verwacht hadden!

Vanaf Leichhardt kon je een alternatieve route volgen beneden langs, waar we onderweg een theetje hebben gedronken bij een general store. We waren vroeg op pad (als het licht wordt zijn wij wakker, rond 06.00) Dus 07.00 op pad is vrij normaal hier. We kwamen rond 14.00 aan bij Lawn Hill. Meteen een kano gehuurd en de Gorde in. Deze was echt zó mooi! Hoge kliffen en twee kleine watervalletjes waar je nog kon zwemmen. Alhoewel dat wel spannend was omdat er ook hier zoetwaterkrokodillen zitten. Toen er al een aantal mensen in het water zaten durfden wij ook wel. Aangezien de freshies niet van mensen houden en watervallen...
'S avonds nog op de kliffen een wandeling gemaakt met zondsondergang en de dag erna doorgereden.

Op 22 oktober zijn we vanaf Lawn Hill richting Doomadgee gereden. Toen we bij de politie in Mareeba vroegen hoe de weg condities waren gaven ze aan niet te stoppen bij Doomadgee omdat het een aboriginal dorp is en mensen daar wat 'anders' en/of a-relaxed kunnen zijn. Maar we moesten wel weer even tanken. Bijzondere lui die aboriginals, geen schoenen/slippers, onverzorgd en vaak stinken ze... wel sneu.. Dus na het tanken door naar Hells Gate. Dit is alleen een roadhouse, verder niks! Daar nog 10 liter bijgetankt want vanaf hier kun je 350km niet meer tanken.
We weten nu ook waarom het Hells Gate heet. Wat een lange gravel road, met veel corrigation (ribbels in de weg). De natuur veranderde niet echt en door die ribbels sloop je je auto echt. De eerste klapband was een feit na 100km. Dus óf 100km terug óf 200 vooruit.. We hadden gelukkig een reserve band bij ons dus na een uur konden we door! We hebben toen getukt achter de weg op een soort beschutte parkeerplaats. Vuurtje erbij en prima in de middle of nowhere geslapen.

Na weer een vroege start waar we wakker werden van een paardengeluid zijn we doorgereden naar Borroloola, hier hebben we een nieuwe band gekocht want we moeten nog een stuk door de outback op dirt road. Helaas de hoofdprijs betaald in de outback. Deze dag zijn we geeindigd in de Northern Lost city. Een gave camping langs rotsformaties die uitgesleten zijn door erosie en nu een schuilplaats bieden voor vele beesten. We stonden er helemaal alleen en zijn 's ochtends vroeg door de rotsen gelopen.

Op 25 oktober stond het laatste deel van de Savannah Way op de planning, een helse weg met wederom veel ribbels, warmte en weinig natuurverschillen. S'ochtends heeft Jop de nieuwe band er onder gelegd want de reserve band is iets kleiner dan de rest. Maar na 200 km was het wederom zo ver, een dikke scheur in de zijkant van de band! Gelukkig hadden we de nieuwe band gekocht en kon de 'oude' reserve er weer terug onder. Wat een gedoe, we hielden er rekening mee maar dan met de andere achterband die ook aan vervanging toe is..

Omdat het einde van het droge seizoen is, is de weg in slechte conditie, de natuur is droger dan droog en zijn er weinig mensen. Doorbikkelen dus! Al met al kwamen we laat aan in Mataranka, een camping met nog wat anderen voor het eerst in dagen! Yeah, mensen! Gezellig aan een lange tafel gegeten waar iedereen (2 stellen) kwam koken en eten. Beetje ervaringen uitgewisseld, nieuwe tips opgedaan etc. De dag erna zijn we naar de thermal pools geweest, erg mooi maar de eerste stonk wel door vleermuizen poep, nog nooit zoveel vleermuizen bij elkaar gezien!

Toen door naar Katherine, een iets grotere stad waar weer een Woolworths (appie) is en mensen om je heen. Je kunt hier vanaf 14.00 pas alcohol kopen bij de bottle mart en ook wij moesten ons legitimeren! Politie aan de deur en je wordt gescreend op alcoholmisbruik.. typisch, ook dit is vanwege de aboriginals die niet met drank kunnen omgaan. We hebben daar niet geslapen maar zijn doorgereden naar het Litchfield national park. Een super mooi park met verschillende watervallen waar je wel mag zwemmen, op eigen risico. mmmm, tja, bij de watervallen waar anderen inzaten zijn we wel gaan zwemmen. Maar de eerste twee dagen hebben we een offroad track gereden wat vrij onondekt was. Echt heel gaaf, maar daar durfden we meestal het water niet in helaas. Want de watertjes zijn zo helder en uitnodigd!

Na Litchfield zijn we naar Darwin gereden voor 1 avond en ochtend. Een prima stad, met alles wat je nodig hebt, behalve een camping. Dus 1 nachtje in een hotel en weer door. Want het was het laatste weekend dat de Jumping Crocodiles tour nog ging voordat het wet season begon. Daar zijn we dus 30 oktober nog de Adelaide River opgegaan met een bootje, we waren vroeg en hadden de beste plekken vooraan, naast de emmers varkensstukken voor onze vrienden.
Wat een gave beesten, maar groot, holy! Ze komen af op de vibratie van de boot en kunnen tot wel 40km/u zwemmen. Je ziet ze kijken en op één moment happen ze toe! Alle armen binnen boord want hij ligt er gegarandeerd af..

Na deze toffe ervaring zijn we naar Kakadu gereden, een paar uurtjes door. We hebben op een prima camping gestaan met heerlijk zwem- en bubbelbad. De dag erna zijn we naar Umbirr gegaan om daar een wandeling te maken en aboriginal art te zien op de rotsen. Ze vertelden daar 20.000 jaar geleden hun verhaal in tekeningen op de rotsen. Vrij abstract en interessant om te zien, maar niet heel mooi ofzo. Zo hebben we nog wel een paar dingen gezien in Kakadu, maar helaas waren er zoveel sandflyes die op je mond, ogen, neus, oren etc gaan zitten dat je helemaal gek wordt. Naast dat het rond de 40 graden was hebben we nog wel want wandelingen gemaakt naar watervallen en andere mooie plekken.

Omdat het toch wordt afgeraden, we zelf ervaren hebben hoe warm het is en zien aan de natuur dat het mega droog is, hebben we besloten om niet naar Broome door te rijden. Tot ons grote verdriet want de Gib River Road was een van onze grote plannen.. Bij deze hebben we afgesproken om die weg tot aan Perth - via Broome - nog te rijden binnen een aantal jaren. En dan met een échte grote 4x4 met snorkel, bullbar en verhoogde vering:).

We gaan nu de volgende outback in, Alice Springs en omgeving!

Lekker kort verhaal, maar hey, no worries mate!