Check, no check!

7 maart 2018 - Bali, Indonesië

Ja een titel die een beetje dubbel is:). Dit zou ons laatste hoofdstuk zijn maar we hebben een nieuw hoofdstuk gecreeerd! Later meer hierover.


Het Noordereiland is echt anders dan het Zuidereiland. We kwamen aan in Wellington wat in de boekjes staat als leukste stadje in het land. Echter vonden wij het niet erg boeiend en hebben we daar een halve dag gespendeerd om te zoeken naar de dingen die het speciaal maken. We zijn daar naar het Te Papa museum geweest wat gaat over het land Nieuw Zeeland. Hoe is het ontstaan, de Europeanen en hun redenen om hierheen te komen, de Maori's, hun cultuur en de afwisselende natuur met de dieren. Op een een of andere manier heeft de Maori cultuur ons niet erg geraakt. Misschien omdat we er te weinig van gezien/ meegekregen hebben of misschien omdat we in Australië de vergelijkbare Aboriginals al gezien hebben. We zien wel dat Maori People hier meer geïntegreerd zijn. Ze werken gewoon en we hebben eigenlijk geen dronken/ vervelende mensen gezien. Het museum was mega groot en voor ons niet logisch opgebouwd. Jammer.
We zijn einde middag doorgereden naar Napier, dat schijnt ook een leuke stad te zijn aan de oostkust. Wijn, gezelligheid en lekker eten. Eerst een nachtstop bij een bushcamping omdat het toch 4 uur rijden was vanaf Wellington.
Napier was ook niet veel, helaas. Wel bussen met oude dakduiven die naar hun cruiseschip gebracht werden. Maar dat verklaard misschien ook wel genoeg.
Door naar Taupo! Het vulkanische gebied. Je hebt hier meerdere gebieden met kraters waar hete stoom uit de grond komt, echt bijzonder! We zijn naar Craters of the moon geweest en naar Thermal Valley. Die laatste was het leukste omdat we daar echt dicht langs de kraters liepen en we een meetapparaatje meekregen om de hitte te meten. Elke bocht zat Jop op z'n knieën om te meten! Helemaal zijn ding:). 220 graden was het heetste dat we gemeten hebben, Jop vergat even dat plastic smelt als je het er tegenaan houdt, dus zijn meetapparaatje was oververhit en bijna gesmolten en zijn schoenzolen zaten aan de grond geplakt. Dat krijg je ervan als je van de paden afwijkt in je enthouasiasme!


Na het zien van de kraters hadden we de Tongariro crossing op de planning. Een van de hoogste vulkanen waar je overheen kan lopen. Het is een day hike van 6,5 uur. Het was al wat dagen bewolkt en het werd ons eerder afgeraden om de hike te doen. Echter hadden we al een dag gewacht en woensdag zou het opklaren. Een beetje bewolking stond er nog. Dus wij gingen vol goede moed de hike doen. Het begin gaf nog hoop, we zagen wat licht tussen de wolken door. Maar boven op de top zagen we helemaal niks. De Emerald lakes konden we nauwelijks zien van boven, alleen van dichtbij en als je er dan toch naast staat wil je tóch het water even voelen. Dus dat deed ik. HANDS OUT! Schreeuwde een ouder Duits stel, ooh wat dan? Zit er iets chemisch in? Nou nee, maar het is heilig water, van de Maori's! Dat kun je overal lezen! Ok ok, ik schrok me dood omdat ik dacht dat er iets giftigs in zat. Er lopen weet ik hoeveel mensen per dag over die vulkaan te stampen en dan is het water opeens heilig? Sorry, ik ben wellicht een cultuurbarbaar:). 
Het is de mooiste hike van Nieuw Zeeland schijnt, wij hebben hem gedaan, check, maar niet gezien, no check. Super jammer! We hebben wel het gevoel gehad van het lopen over de losse vulkanische ondergrond (dat deel zagen we dan wél) maar de uitzichten moeten we maar geloven van Google:).


We zijn na de hike weer noordelijker gereden tot aan Wai-O-Tau-pu, een ander vulkanisch landschap waar ze Lady Knox hebben. Dat is een geiser die elke ochtend exact om 10.15 wel 25 meter hoog grondwater spuit. Dit gebeurt niet uit zichzelf, maar ze gooien er puur sop in zodat zij uitbarst. Grappig om te zien, maar gigantisch toeristisch uiteraard. Er zijn ook gekleurde wateren in het gebied die ontstaan zijn door de verschillende grondsamenstellingen wat chemische reacties uitlokt. Wederom bijzonder.
Rotorua is een soort Queenstown van het noordereiland. Je kunt hier allerlei activiteiten doen zoals raften, ziplinen, jetboaten, bundgyjumpen etc. Het regende weer erg hard en wij besloten te gaan raften omdat het hierbij het minste uitmaakt. Máár dat kon niet tot zaterdag vanwege de vele regenval. 2 dagen wachten dus.
Wat een tegenvaller, het was donderdag 1 maart, met nog éxact 2 weken voor de boeg ging ons weeralarm af! We bekeken de 14-daagse voorspelling en de plekken die we nog wilde bezoeken. Ook daar leek het niet echt op te klaren en warmer dan 23 graden te worden. We hadden het er in Australie al over gehad om nog naar een tropisch oord te vliegen als we tijd over zouden hebben. Daar hadden we dat níet.. hier dachten we dat ook niet te hebben, maar mountainbiken, wandelen of andere activiteiten zijn toch minder leuk (lees: gewoon kut) in de regen. De uitzichten heb je dan niet en.. het is wél de honeymoon!
Met de wetenschap dat we in een aziatisch land in een chill hotel kunnen slapen voor wat we hier aan een camping kwijt zijn.. was het toch de moeite waard om uit te zoeken wat het ons zou kosten om de boel om te boeken. Dus zodoende snel een reisbureau ingedoken om te kijken of we iets schappelijks konden vinden. Dat strandbedje roept al máánden: Maariskaaaa kom je nog?? Dus zodoende hebben daaraan toegegeven. BALI it isss! Surfen, zon en luxe!


Na een nacht lang redeneren of dit wel de juiste keuze was (omdat je toch een mooi land verlaat wat heel mooi kan zijn met mooi weer en we dingen hebben laten varen die wel op de planning stonden) hebben we de tickets omgeboekt en geboekt.
We hadden nog 2 dagen om iets te zien in NZ dus vanuit Rotorua zijn we naar de Omawana Falls gereden, waar we helaas alleen van bovenaf de waterval konden zien omdat de wandeling officieel was afgesloten vanwege gevaarlijke paden. De klim was te modderig en dat bleek ook toen Jop tóch een stukje probeerde..:)
Vanuit daar zijn we doorgereden naar Coromandel. Het deel met mooie stranden waarvan één speciale: Hot water beach. Daar sliepen we op de camping en kwamen we erachter dat je het warme water alleen met low tide kunt voelen. Dat was 's middags tussen half 2 en half 4. Helaas waren we te laat en wilde we de volgende dag door. Máár, het was fullmoon die nacht en het is een 12 uurs verschijnsel. Dus snachts om 01.30 de wekker en op naar het strand met de schep. Wij dachten echt dat we de enige gekken waren die dit gingen doen. Maar we kwamen meer lui tegen en op het strand zaten nog wat groepjes mensen in zelfgegraven badjes. Hilarisch toch? Het was even zoeken naar de goede spot, met je voeten voel je of het zand warm is en dan weet je dat je daar moet graven. Hoe verder (hoger) je van de zee zat hoe warmer. Dat komt omdat het grondwater zich mengt met zeewater. Bij high tide is het daarom ook niet meer warm. Leuke ervaring rijker!
Zaterdag hebben we eerst Cathedral Cave gezien, en zijn we via de pacific coastal route gereden naar Auckland waar we eind van de dag de camper inleverde. 
Zondag 4 maart zaten we om 8.30 in het vliegtuig. 1,5 uur. Maar nog niet verplaatst. Er was iets niet in orde met de airco en nog wat technische problemen. Om half 11 mochten we het vliegtuig weer uit en kon het wachten beginnen.. om 12 uur kwam de melding dat de vlucht gecanceld werd.. we hoopten nog mee te kunnen met een andere vlucht richting Sydney, maar ook dat konden we niet halen omdat we opnieuw door de hele luchthaven molen moesten. Om 15 uur stonden we bij de desk voor nieuwe tickets want de aansluiting in Sydney hadden we gemist. Er was een vlucht om 00.30 zondagavond, nog maar 6 uur wachten tot het inchecken zei de dame. We kregen wel 60 dollar mee aan etensbonnen. Maar je weet hoe de luchthaven bankjes eruit zien en zitten. Niet comfortabel, dus daar gaat mevrouw Houtappels écht niet nog 6 uur op wachten! Zodoende hebben we voor elkaar gekregen dat we naar de Holiday Inn mochten. Even een eigen kamer met een prima bed om uit te rusten voordat we de nieuwe vlucht ingingen.
De vlucht naar Kuala Lumpur ging prima, 11 uur vliegen, nogal om. Balen maar we zijn wel ge-upgrade naar de economie+ class. We zouden eerst zondagavond aankomen om 20.00 en nu was het maandag 12.00. Gelukkig hebben we 10 dagen in Bali en gaan we daar inmens van genieten! Hopelijk regent het niet te veel, want het is wel regenseizoen overal.. Maar daar horen jullie over 10 dagen meer over:)


Surf's Up!!
 

Foto’s

1 Reactie

  1. Wilma:
    7 maart 2018
    Wat een verrassing !Nu nog een weekje tussen de palmbomen.